کدام لب که از او بوی جان نمی آید

کدام دل که در او آن نشان نمی آید

مثال اشتر هر ذره ای چه می خاید

اگر نواله از آن شهره خوان نمی آید

سگان طمع چپ و راست از چه می پویند

چو بوی قلیه از آن دیگدان نمی آید

چراست پنجه شیران چو برگ گل لرزان

اگر ز غیب به دل ها سنان نمی آید

هزار بره و گرگ از چه روی هم علفند

به جان چو هیبت و بانگ شبان نمی آید

برون گوش دو صد نعره جان همی شنود

تو هوش دار چنین گر چنان نمی آید

در این جهان کهن جان نو چرا روید

چو هر دمی مددی زان جهان نمی آید

به دست خویش تو در چشم می فشانی خاک

نه آن که صورت نو نو عیان نمی آید

شکسته قرن نگر صد هزار ذوالقرنین

قرین بسیست که صاحب قران نمی آید

دهان و دست به آب وفا کی می شوید

که دم دمش می جان در دهان نمی آید

دو سه قدم به سوی باغ عشق کس ننهاد

که صد سلامش از آن باغبان نمی آید

ورای عشق هزاران هزار ایوان هست

ز عزت و عظمت در گمان نمی آید

به هر دمی ز درونت ستاره ای تابد

که هین مگو کاثری ز آسمان نمی آید

دهان ببند و دهان آفرین کند شرحش

به صورتی که تو را در زبان نمی آید